دانلود آهنگ جواد پورقاسم به نام روزگاران سیاه

روزگاران سیاه
روزها ابری و تار
چنان شبهایی بی ماه، تباه
قاصدک در زنجیر
چشم‌ها پرده‌نشین پشتِ دیوارۀ اشک
کاسۀ چشم تهی از لبخند
همگی پژمرده، یک به یک افسرده
و نه رغبت که پرنده بال خود بگشاید
روزگاران سیاه
روزها ابری و تار
چنان شبهایی بی ماه، تباه
ناگهان مرغکی از کنج قفس می‌خواند
ابرْ خون بارد و خورشید پَسَش می‌راند
و زمین از خون‌ها دامن دامن گل می‌رویاند
گلِ امیّد یأس را می‌راند
طفلک غمزده‌ای می‌گوید:
«من دگر می‌خندم
با امیدی که مرا می‌پاید